Brugklasser Aya krijgt een lesje poep-en-piesbiologie

24 mei 2018 - bijgewerkt op: 07 oktober 2020

Aya is een gezellige kletskous die graag over zichzelf vertelt. Ze woont nu 10 jaar in Nederland. Haar gezin is druk, maar liefdevol. Met enige regelmaat heeft ze een onverklaarbare blaasontsteking. Tijdens het gesprek denk ik de boosdoener gevonden te hebben.

Maandagochtend, het eerste lesuur. Boven het valse geluid van een paar gitaren uit, vraag ik de muziekleraar of ik Aya mag spreken. Ze had me al gezien en staat meteen bij me: 'Ik wist dat ik aan de beurt ben want ik sta op de lijst na Liz en die was vorige week bij u.' Samen lopen we naar de spreekkamer aan de andere kant van de school. Aya loopt naast me, zoals de meeste brugklasleerlingen dat doen. Vanaf de derde klas sloffen met name de jongens minimaal drie meter achter me aan als ik ze uit de klas haal. Alsof ze héél toevallig ook die kant op gaan. Aya babbelt echter onbevangen, nog voordat ik één vraag heb gesteld en lijkt (nog) niet bezig met de vraag hoe dat overkomt bij medeleerlingen die we onderweg passeren.

Ze vindt school héél erg leuk

Ze blijkt een gezellige kletskous te zijn die zich verheugt op de aandacht voor haar persoontje. Zonder sturing van mijn kant kan een gesprek dan eindeloos duren. Sommige leerlingen hopen door lang en veel te praten een minder geliefde les te missen. Maar Aya weet me ervan te overtuigen dat ze school heel, heel erg leuk vindt. 'Ik vind het echt jammer als het vakantie is. Dan zie ik mijn vrienden niet en leer ik niks.' Gelukkig lijkt dat niet te betekenen dat ze het thuis niet goed heeft. Ze spreekt liefdevol over haar ouders en verdere familie. Al woont een deel ervan helaas nog in een land waar het niet zo goed gaat. Haar ouders kwamen met de kleine Aya 10 jaar geleden naar Nederland en hebben hier hun leven opgebouwd. Er werden hier nog 2 zusjes geboren. En vorig jaar een broertje. 'Hij is zo leuk', straalt ze. 'Maar het is ook heel druk, met al die kleintjes'. Als oudste heeft ze daardoor best wat taken in huis. Ze recht haar rug en kijkt er trots bij. 'Maar als ik ziek ben hoeft het niet hoor' voegt ze er snel aan toe alsof ze mijn gedachten leest.

Een klein lesje biologie verpakt in een poep-en-pies-verhaal

Haar ziek zijn blijkt hoofdzakelijk te bestaan uit een aantal blaasontstekingen door de jaren heen. Opmerkelijk. Voorzichtig vertel ik dat dat soms bij vrouwen gebeurt als ze seks hebben gehad, ook al heb ik bij Aya daar geen direct vermoeden van. Ze bloost en schiet in de lach: 'Nee mevrouw, dat is voor als ik getrouwd ben!' Als ik vervolgens vraag of ze zich op het toilet van voor naar achter afveegt, denk ik door haar verbaasde blik de boosdoener te hebben gevonden. Deze basishygiëne heeft ze in de hectiek van het vestigen in een totaal vreemd land blijkbaar niet van haar moeder meegekregen. Daarom leert ze die vandaag van mij: een klein lesje biologie verpakt in een poep-en-pies-verhaal. Dat is nog eens wat anders dan muziek op de maandagochtend.

Praten met een brugklasser

Het CJG volgt ieder kind, vanaf de geboorte tot het jaar waarin het 18 wordt. Onderdeel hiervan is een gesprek dat de jeugdverpleegkundige op school heeft met iedere brugklasser: hoe gaat het, zowel geestelijk, lichamelijk als sociaal? In de serie ‘Praten met een brugklasser’ vertelt jeugdverpleegkundige Tita van der Pot over deze gesprekken die zij al 9 jaar geregeld voert. Haar ervaringen zijn geanonimiseerd.

Eerder gepubliceerde blogs

• Mariël zat al vroeg in de puberteit
• Mo voelt zich verraden
• Nanda maakt zich zorgen over de HPV-vaccinatie
• Meer blogs in de serie Praten met een Brugklasser.