‘Ieder kind krijgt de oorlog in Oekraïne op een andere manier mee en gaat er anders mee om’, begint Marieke. ‘De een zamelt flessen in, de ander vertelt verhalen en een derde trekt zich terug. Kinderen zijn gevoelig, en weten dat er iets aan de hand is. Daarnaast hebben ze de neiging alles op zichzelf te betrekken. En daar kunnen ze vragen over hebben. Komt er hier ook oorlog? Moeten we hier ook een schuilkelder bouwen? Door te praten over de oorlog, kom je erachter hoe jouw kind erin zit en kun je eventuele angst voor zijn.’

Wat begrijpen kinderen?

Wat je kind al begrijpt van oorlog of geweld, hangt af van leeftijd en ontwikkeling. Marieke legt uit: 'Voor jonge kinderen is het lastiger woorden te geven aan gevoel. Als ze dingen oppikken, zullen ze dat eerder uiten in spel. Dit kan voor hen een prettige manier zijn om de informatie te verwerken. Kijk en speel vooral mee, dan merk je snel genoeg wat ze dwarszit. Kinderen vanaf 7 jaar begrijpen alweer meer, zij krijgen ook veel mee van de media. Vanaf 9 jaar kunnen kinderen zich al inleven in het lot van andere kinderen, ook in oorlogsgebied. Kijk naar jouw kind en zijn of haar behoeftes, wat heeft hij of zij nodig?’

Hoe pak je het gesprek aan?

Het kan zijn dat je kind zelf over de oorlog begint. Maar ook als dit niet gebeurt, is het goed erover te praten. ‘Stel open vragen om erachter te komen wat jouw kind voelt en denkt’, tipt Marieke. ‘Bijvoorbeeld: Weet je wat er in Oekraïne gebeurt? Wat heb je gehoord en gelezen over de oorlog, bijvoorbeeld op sociale media of op het schoolplein?'

Marieke voegt toe: ‘Houd je antwoord kort, voeg niet te veel informatie toe. En wees eerlijk zonder je kind bang te maken. Het is bijvoorbeeld simpel om je kind uit te leggen hoe ver weg Oekraïne is: met de auto is het twee dagen rijden, dat is twee nachtjes slapen, zo ver weg. Bij oudere kinderen kun je de Bosatlas pakken en samen het land opzoeken, om de afstand duidelijk te maken.’

Kom in actie

‘Sommige kinderen voelen de behoefte iets voor mensen te betekenen. Daarmee kunnen ze hun gevoel van machteloosheid omzetten in daden’, tipt Marieke. ‘Hoe klein ook, alles helpt. Als je kind wat wil doen, is het fijn samen te bedenken wat de mogelijkheden zijn. Misschien is er een inzamelingsactie in de buurt of kan je kind tekeningen maken.’

Bijkomen en loslaten

Tot slot vertelt Marieke: ‘Zorg dat je kind weet dat hij altijd bij je terecht kan met meer vragen, zorgen of angsten. Je hoeft er niet speciaal voor te gaan zitten. Praat erover tijdens het opruimen of een wandeling. Dit soort gesprekken kun je beter niet vlak voor bedtijd hebben. Na zo’n beladen onderwerp is het fijn even los te komen van eventuele nare gevoelens door iets actiefs te gaan doen. Ga bijvoorbeeld lekker naar buiten een rondje fietsen of doe een beweegspelletje.'

Vragen of meer informatie?

Neem dan contact met ons op, onze professionals denken graag met je mee!